Hans (20 jaar)

Ik vond het maar niks dat ik na 10 à 15 glazen bier wankel op mijn benen stond en slaperig werd. Op een gegeven moment was ik in een discotheek en sprak iemand me aan: ‘ik heb iets goed voor je’ zei hij en hij haalde wat speed uit zijn zak. Ik aarzelde even maar nam toen mijn eerste lijntje. Wat een supereffect was dat! Mijn vermoeidheid was voorbij en ik kon blijven doorgaan. Dansen, drinken, feesten de hele nacht lang. Nu had ik enkel de voordelen van alcohol en geen nadelen meer.

Omdat het voor mij nooit genoeg was, ging ik steeds verder met gebruiken. Het werd meer en meer. Maar toen konden mijn lichaam en geest het niet meer aan. Op en dag ging het volledig mis. Ik kreeg steeds het gevoel achtervolgd te worden en hoorde stemmen in mijn hoofd. Aangezien ik er veel last van ondervond, nam ik contact op met mijn huisarts. Ik deed mijn verhaal en hij stuurde me door naar een psycholoog in de buurt.

Ik praat nu iedere week met een psycholoog en hij begrijpt gelukkig dat ik iemand ben die van uitdagingen houdt. Hij helpt me om naar gezonde alternatieven te zoeken hiervoor. Zo denk ik bijvoorbeeld aan muurklimmen of het volgen van duiklessen. Ik begin nu echt door te krijgen dat ik mezelf kapot aan het maken was. Daar pas ik voor, want ik heb nog een heel leven voor mij.

Erika (19 jaar)

De eerste keer was het fantastisch. De muziek, de lichteffecten, de sfeer,... Ik voelde me zo happy en verbonden met iedereen. Ik kon heel de nacht doorgaan en had geen zin om naar huis te gaan. Toen ik 's morgens thuiskwam zaten mijn ouders mij op te wachten. Ze waren kwaad, maar dat deed me niets. Ze verstonden er niks van.

Ik kroop in bed en daarna voelde ik me down en uitgeput. Ik hoorde van mijn vriendin dat dit normaal was. Ik nam het erbij. Op internet las ik dat het beter was voldoende tijd te nemen tussen de 'trips'. Ik nam me voor een paar weken te wachten om nog eens een pil te nemen. Maar het volgende weekend was ik dat voornemen alweer vergeten, want ik wilde terug die gelukzalige roes. Nam 2 pillen. Toen ging het fout en ik crashte. Ik voelde me misselijk en benauwd. Iemand bracht me terug naar huis en ik kwam bang de nacht door. Opnieuw maakte ik het voornemen om het wat kalmer aan te doen.

Maar een weekend zonder leek me zo saai. Ik liet me telkens weer verleiden door een aantal gebruikende vrienden waar ik nu mee optrok en die me uitdaagden. Ik hield het wel bij 1 pil per avond. Dat ging een tijdje goed, maar dat fantastische gevoel van in het begin werd wel minder. Dus ging ik weer meer slikken. Maar toen ging het helemaal mis. Ik kreeg de daver op het lijf en werd 'paranoia'. Ik vertrouwde niemand meer en de dagen daarna voelde ik me onwerkelijk. Mijn ouders kregen in de gaten dat er iets grondig mis was, maar ik durfde dat niet toe te geven en mompelde iets vaag over 'problemen met een vriendje'.

Ik ben dan wel gaan praten met een paar oude vriendinnen die niet gebruikten. Ze wilden me helpen om het zonder te doen tijdens de weekends. Stilaan kwam ik terug met mijn voeten op de grond. Ik ontdekte dat die roes eigenlijk 'fake' is en de zogenaamde verbondenheid met anderen ook. Gebruikende vrienden vonden me plots een trut. Ik besloot om er volledig mee te stoppen en terug aansluiting te zoeken bij mijn oude vriendengroep.

Laise (16 jaar)

Ik wist dat er op school een groepje jongeren was die na school samen cannabis rookten. Ik had gehoord dat je je hierdoor beter voelde, gelukkiger. Ik voelde me al zo lang slecht in mijn vel en besloot om contact te zoeken met hen. We hadden afgesproken om die woensdag na school samen cannabis te roken. Ik was erg zenuwachtig, maar besloot toch om door te zetten met mijn plan. Ik wilde mij gewoon beter gaan voelen. Ik nam enkele trekken en werd er vrolijk van. De problemen thuis gleden van mij af en ik voelde minder stress.

Geleidelijk begon ik steeds vaker cannabis te roken want dan leek alles beter te gaan. Mijn ouders hadden niets in de gaten. Na enkele maanden had ik wel het gevoel niet meer zonder wiet te kunnen, want niet roken was hetzelfde als mij slecht voelen. Na een tijd kwam ik eigenlijk steeds meer in de problemen te zitten. Mijn schoolresultaten gingen achteruit, ik liet mijn niet gebruikende vrienden vallen en stopte met dansen (mijn hobby). Ik was enkel nog bezig met cannabis roken. Op een gegeven moment begonnen mijn ouders toch iets door te krijgen. Ze spraken me erover aan en ik heb hen uiteindelijk alles eerlijk verteld. We hebben toen samen beslist om hulp te gaan zoeken. Ik ben nu nog in begeleiding, maar ben al 6 maanden gestopt met cannabis roken. Ik heb geleerd om mijn gevoelens bespreekbaar te maken met mijn ouders in plaats van alles op te kroppen. Ik ga mijn goed gevoel ergens anders zoeken. Ik ben terug beginnen dansen. Op school gaat het terug beter met me, en ook het contact met mijn oude vrienden is hersteld.

Bert (17 jaar)

Mijn ouders hadden er geen probleem mee, dus ik ging iedere vrijdagavond naar daar om me te amuseren. Er werden vaak drankspelletjes gespeeld. Daardoor kwam iedereen al snel in de sfeer en konden we nog de hele avond plezier maken. Ik vond dit fijn en deed altijd mee met de spelletjes en dus het vele drinken. De wekelijkse katers op zaterdag nam ik er graag bij.

Mijn ouders grommelden wel regelmatig dat het niet normaal was dat ik als 16 jarige zoveel dronk, maar daar luisterde ik nooit naar. Op een gegeven moment sprak een vriend van mij me aan. Hij zei dat hij zich zorgen maakte over mij. Ik dronk altijd zoveel en deed dan dingen die ik me niet meer kon herinneren nadien. Mijn vriend zei dat ik dan agressief was en vaak ruzie zocht. Ik was erg geschrokken toen hij naar me toe kwam met die boodschap. Ik heb eens goed nagedacht en heb toen zelf ook ingezien dat het misschien wel wat uit de hand liep. Ik ga nu nog steeds iedere week naar de jeugdvereniging op vrijdagavond maar drink niet meer zoveel. Nu ga ik effectief voor de gezelligheid en niet zozeer voor de pintjes.